Giorgio & Dodo saving the rhino

Lichtelijk bevooroordeeld verwacht ik dat Abigail, de hesc-coördinator die ons op komt halen, een blanke vrouw zal zijn. Vreemde verwachting sinds we, in de afgelopen zeven uur, alleen nog maar donker gekleurde mensen hebben gezien. Als ik deze gedachte met Jord deel, is hij van mening dat ik de naam verkeerd uitspreek. Hij verwacht een donkere man met de naam Abi-ghuel.
Na de lange autorit van Jo-burg naar Hoedspruit wachten we verlangend op de hesc-bus, waaruit een blonde meid stapt. Mijn uitspraak was toch de juiste!

Het hesc vrijwilligersteam bestaat uit vijf studenten. Een oudere Australische dame (Marilyn) vriendelijk maar aandachtbehoefend, in tegenstelling een meid uit Brazilië (Gabriëlla) verlegen en teruggetrokken en mijn favoriet Kathrin een spontane Duitse meid.

We bezoeken een achterstandsschool waar wij meer de attractie zijn dan andersom. Deze kinderen zien weinig blanke mensen en willen ons graag aanraken. Vele meidehanden gaan door mijn haar maar Jord is de hoofdattractie van de dag. Hele hordes aan kinderen verzamelen zich om hem heen, allen om aan zijn tatoeages te voelen.

Gedurende de week voeren we een verscheidenheid aan dieren; cheeatahs, leeuwen, neushoorns, zebra's, vogels en een luipaard. We maken het vlees klaar en maken de waterbaden schoon. Waarbij Jord het geluk heeft om met zijn blote voeten in de bak van het luipaard te mogen staan, lekker met zijn tenen in de luipaardpoep! Stiekem hoop ik, vanzelfsprekend alleen vanwege een geinige foto, dat hij zijn everwicht verliest. Mijn wens komt iets te laat uit en pas nadat het bad is schoongemaakt glijdt hij uit...tegen het hek aan...en staat onder stroom. Waar is de 'loadshedding' als je het nodig hebt!

Op vrijdagavond is het feestavond, de braai wordt aangestoken en we leren de traditionele dans ookwel sokkie. We wachten (lang) op het vlees, spelen "ik-heb-nog-nooit" en onverwachts haalt Gabriëlla een joint tevoorschijn. Onze stille muis heeft schijnbaar wiet meegesmokkeld vanuit Brazilië. Blijkbaar niet zo braaf als dat ze eruit ziet.

Tijdens de Blyde river cruise worden we keihard uitgelachen omdat we niet weten waar het oosten is en omdat we denken dat het water groen is van alg. Het water lijkt (uiteraard) alleen maar groen door de bomen die ons omringen. Bijzonder genoeg zijn de bomen voornamelijk kaal.

We bezoeken Jessica, een vrij nijlpaard die elke dag anderhalve liter rooibosthee drinkt en rug massages krijgt van toeristen. Mijn absolute highlight van de week want ik mocht haar kussen!

Op onze laatste, veel te hete, werkdag kijken we mee met de dierenarts. De cheetahs worden gedart met ketaminepijlen om ze te testen op TB. Het blijkt al snel veel te warm (40 graden) voor de dieren. Één van de cheeatahs krijgt een toeval van de verdoving en we stoppen snel met testen. Wij vertrekken terug naar het nungukamp en het arme beest gaat met de dierenartsarts mee.