Giorgio & Dodo walking with Dombo

Nog snel een pannenkoek van Veronica naar binnen proppen want de bazbus staat al voor de deur om ons naar Dijebe in storms river te brengen. Een "hippie-style" backpacker met een blanke rastaman (James) achter de bar die veel te snel praat en heel bijzonder lacht. Een sissende stotter wat volgt na elke zin die hij maakt. Een beestenboel aan dieren is aanwezig, een hond "toast", een kip-stelende kat en een geit die liever óp het vuur lijkt te liggen dan ernaast. We verblijven hier maar één nacht dus zodra we aankomen gaan we gelijk op pad naar tsitsikamma nature reserve. Samen met een reisgezel (opgedaan in de bazbus) hiken we de waterfalltrail. Veel geklim en geklauter over stenen en rotsen langs de zee. Uitkijken dat je niet uitglijd en in de zee beland, zoals één van de meiden in het hostel is overkomen. Jord sprint over het parcours alsof het een obstakelrun is, Andrew en ik volgen zo snel als het gaat. Deze trail zal volgens de kaart drie tot vier uur tijd in beslag nemen. Een mooie tocht die ons naar Jord zijn eerste waterval brengt. Waar wij, iets sneller dan de gemiddelde hiker, om en nabij twee uur over doen. Vervolgens lopen we door naar de welbekende hangbrug die op Jord zijn wensenlijstje stond om te bezoeken. Onderweg komen we de dassies tegen die ik zó graag wilde zien. Deze kunnen we van onze lijst afschappen!

Op naar plettenbergbaai, de eerste dag besluiten we niet direct weer te gaan hiken maar het strand te verkennen. Op zoek naar wateractiviteiten lopen we langs de baai. Helaas, het waait te hard en alles is gesloten. We lopen nog even naar het andere strand over een gedeelte waar een rivier en zee in elkaar overlopen en een natuurlijke stroomversnelling veroorzaakt. Als we opblaasbare banden hadden gehad, hadden we het zeker uitgeprobeerd. Nu gaan we liever lunchen bij een lokaal visrestaurant (moby) ik bestel natuurlijk een hake and chips want daar staan ze bekend om. Jord gaat toch liever voor de chickenstripes.

Na een ontmoeting met Sylva, een vreemde man die ons tijdens het lopen vergezeld en waarvan we niet weten of hij ons wil beroven of alleen wil discussiëren over de zin van het leven. Komen we, met vermoeide benen van de stijle wegen, terug aan bij het hostel. Met onze spullen nog op zak!

Uno houdt ons samen met onze kamergenoot (Sandra) de rest van de avond bezig waarbij ook een koud pilsje niet kan ontbreken.
De dag erna blijkt een betere dag wat betreft activiteiten. We beginnen met het bezoeken van een olifanten opvangpark. Je ticket is een donatie aan het voortbestaan van de bosolifant en de opvang van wees olifanten. We mogen de dieren een emmer fruit voeren en dat weten ze maar al te goed. Gretig staan de olifanten bij de hekken te wachten en met hun sterke slurfen proberen ze het emmertje uit je hand te graaien. Of ze slaan elkaars slurf weg om vervolgens met een hard slurpgeluid en gesnotter het eten van je hand af te zuigen. We mogen met een gids naast de olifanten lopen, zoveel foto's maken als we willen en de dieren aanraken. Het bezoek blijkt toeristischer dan verwacht en na anderhalf uur staan we weer buiten. Onze taxichauffeur komt ons met een glimlach ophalen en rijdt vervolgens op ons verzoek door naar robberg nature reserve waar we wederom in rap tempo gaan hiken. We komen 'langs' (1000 trappen naar beneden en dan weer omhoog) een grot waar stenen van 120 miljoen jaar geleden zijn gevonden en bewijs leveren van Gondwana (het supercontinent).

Al lang voor we de échte toeristentrekker van plett tegen komen, kunnen we het ruiken. Ligt hier soms ergens een dood beest in de bosjes? Nee het zijn de kaapsezeehonden die beneden in de zon liggen te meuren.