Miss amphetamine in Meander (wwoof 5)

Hugo heeft me afgezet bij de spirit of Tasmanië. De boot die me in één nacht (11 uur) naar Tasmanië zal varen. Sinds John (host 5) me heeft gewaarschuwd voor de verschrikkelijke stoelen en de bevreesde nachtbewaking (nightly gestapo zoals John ze noemt) die voorkomt dat erop luxere stoelen geslapen wordt. Besluit ik een bed in een vierpersoonskamer te nemen. Ik deel de boot met 500 rebels (motorclub) die alle lounge stoelen ingenomen hebben dus ik besluit een biertje te gaan drinken in de pub (alsof ik een reden nodig had). Hier ontmoet ik John (een andere John als mijn aankomende host) en na een aantal biertjes wordt me een lift naar Deloraine aangeboden. Heel fijn, dit scheelt me een buskaartje.

In de ochtend stap ik bij hem in de auto en rijden we van de boot. In Deloraine wacht ik op mijn host. Als er éindelijk (wachten duurt lang) een man met twee fonkelende blauwe ogen onder een bos zilverwit haar in zijn blauwe tuinpak en rood houthakkers overhemd op me af komt lopen. Paulus de boskabouter look-a-like (bespaar me de eucalypta grappen) waar gaan we heen?
Zijn huisje ligt aan de voet van een berg midden in het woud. Een echte boskabouter dus!  Deze chocolade verslaafde zit vol geintjes, gelach, gescheld en vieze geluiden. Hij is paranoïde voor autoriteit en raakt mateloos gefrustreerd van moderne technologie. Alles is bloody hell dit en bloody hell dat: "They should give me his adres and the place where his children go to school and where his bloody dog sleeps so I can hang the fucking thing" als hij zijn problemen met skype probeert uit te leggen.

Het huisje in het bos heeft geen enkele vorm van luxe. Water drinken we rechtstreeks uit de bergen, wat fancy klinkt maar vaker bruin is dan helder. Ik drink dus alleen koffie of thee (zodat het water in ieder geval gekookt is en je de kleur niet ziet). Er is geen wc aansluiting dus poepen doen we op een compost "wc" (lees: emmer). Het water wordt tot nu toe alleen verwamt door een haardvuur. Daar komt echter verandering in want ik help John met het aansluiten van zonnepanelen. John is super blij met mijn harde werk en onder de indruk van mijn energielevel en doopt me om naar miss amfetamine.

Na een aantal dagen alleen met John te zijn, komt er een Franse meid van 30 jaar ons vergezellen. Voor het eerst ontmoet ik een andere wwoofer, jippiejajee! Ietsje te vroeg gejuicht want het blijkt heus een: over-sensitieve-fantasiemorale-overtuigd-van-haar-eigen-gelijk-boomknuffelende-vegan te zijn. Zo één die niet ophoudt over politiek en dierenrechten. Vooral tegen de regering en de overheid zijn maar ondertussen wel geld aannemen omdat ze geen werk heeft en stiekem naar Australië vertrekt. Om daar te zemelen over haar principes tegen dierentuinen en te preken over het aaien van dieren en kapitalisme (zucht!).

Begrijp me niet verkeerd want ik ben best langleve de natuur en het vechten voor dierenrechten maar van dit soort types gaan mijn haren recht overeind staan.
Meteen heb ik zin om met mijn blote handen een kippennek om te draaien, rauw op te eten en na te genieten van de salmonella met een dubbele whisky en een peuk. Terwijl ik naar hersenspoelende reclames kijk, die me overtuigen om wapens aan te schaffen, op een televisie die draait op kernenergie (fuck yeah).